MACHIEL BRAAKSMA

CleanUpXL

Kunstwerk in opdracht van de  Waddenvereniging:

Aan de hand van geborgen spullen afkomstig van containerschip de MSC Zoe werd een kunstwerk gemaakt dat  iets van het wezen van de CleanUpXL activiteiten zichtbaar maakt.

Permanent tentoongesteld, lokatie: Dok 5, Harlingen 

2024

De geborgen materialen deden me een beetje denken aan de zeehond: een grote koplamp met een vloeiende, aerodynamische vorm als potentiële buik of rug,  'flipper-achtige' slippers en zwarte pannen met een stippel patina, wat ook het vlekkenpatroon van een huid kan zijn.

Soms kun je in een dierentuin via een glazen wand naar zeehonden kijken en daarbij een korte 'ontmoeting' hebben in de vorm van een vluchtig, nieuwsgierig oogcontact met een voorbij zwemmende zeehond.

Zo'n soort ontmoeting zou ik willen laten zien, maar dan met een zeehond gemaakt van uit de zee geborgen materialen, die een aandoenlijke en worstelende zeehond laat zien.

Zonder omgeving, en dus losgezongen en verweesd van zijn habitat. 

Daarmee wordt zo'n ontmoeting ook conflictueus en confronterend. 

Alsof de zeehond ons persoonlijk komt bezoeken en laat zien wat er aan de hand is: we kijken niet naar een echte zeehond, maar naar de spullen die hem hier tot leven hebben gebracht en hem bedreigen.

De titel luidt: CleanUp XL

Daar zit eigenlijk de kern van oorzaak en gevolg in verstopt, en dat is passend bij de zeehond die bijna kaltgestellt is en zich aan de vervuiling probeert te ontworstelen.

De zeehond lijkt via een realistische kop langzaam op te lossen in de gevonden voorwerpen.

CleanUpXL

Mixed media, 170cm x 122cm

2024

Wa is benauwd foar read, giel en blau

Kunstacademie Friesland / Sichtberens

Opdracht: middels licht de Friese taal en de locatie van de Kunstacademie in Leeuwarden zichtbaar maken

Invalsweg Leeuwarden Oost, Groningerstraatweg 354

2024

Hoe kun je nu de Friese taal vlot, en het typerende van de taal, combineren en verenigen met de kunstacademie, zonder dat je het woord kunst of kunstacademie gebruikt, want er moet ook raffinement in zitten.

In m’n hoofd ging ik alle activiteiten, handelingen en andere dingen waar je mee te maken hebt als kunstenaar opsommen als een verslaggever, om zo in taal een beeld te krijgen.

Zo kwam ik, via het denken aan kleuren, op "Who's afraid of red, yellow and blue” -de bekende titel van een beroemd schilderij van de Amerikaanse kunstenaar Barnett Newman- terecht.

Deze titel was een verwijzing van Barnett Newman naar het toneelstuk 'Who's afraid of Virginia Woolf', hetgeen weer een verwijzing was naar ‘Who's afraid of the big bad wolf', een lied uit 1933 uit een Disney cartoon.

En nu marcheert deze nieuwe Friese verwijzing door naar het heden en geeft het weer een andere lading door voortvarend en gevat een nieuwe verbinding aan te stippen. 

‘Wa is benauwd foar read, giel en blau’ vervolgt de reis, die van film naar toneel, literatuur en Colorfieldpainting ging, en nu bij Dada, De Stijl en Pop-art halt houdt.

Het plaatst de taal en beeldende kunst in Friesland in een groot internationaal verband. 

https://nos.nl/regio/friesland/artikel/553804-wie-is-er-bang-voor-rood-geel-en-blauw-nieuw-kunstwerk-licht-op-in-leeuwarden

Mooi & raar in de gloria

Stedelijk Museum Meppel

13 april-7 juli 2024

Het Stedelijk Museum laat in een solo-overzichtstentoonstelling van het werk van Machiel Braaksma een selectie zien van ruim 50 werken die in de afgelopen 40 jaar zijn gemaakt. Hoe zou je het leven in 1 zinnetje kunnen samenvatten, vroeg Braaksma zich af, en kwam zo uit op 'Mooi en raar in de gloria'.

Pieken en dalen, met in de gloria als een verheviging.

De expositie is een wonderlijke mix van abstract, figuratief, groot en klein, geometrisch en organisch, dat een kordaat geheel laat zien.

In een bijna vloeiende opstelling, met veel afwisseling ,wordt een duidelijke drive zichtbaar, bijna alsof je door het landschap binnenin iemands hoofd heen wandelt.

Achter ogenschijnlijke luchtigheid schuilt een gevoel van verwondering, verbazing en (lichte) verbijstering, over waarom de dingen zijn zoals ze zijn, over de vraag wat wij hier doen, en wordt een sterk besef van onze geringe reikwijdte in het grote geheel zichtbaar.

Het Bijkantoor/ De Utrecht, Leeuwarden

5 april t/m 16 nov. 2024

Thema-tentoonstelling met werk van Lolkje van der Kooi, Machiel Braaksma, Skelte Braaksma, Tjibbe Hooghiemstra en Inge Reisberman.

Wanneer je de oorspronkelijke functie van De Utrecht (het verzekeringswezen) koppelt aan die tijd, en dan de sfeer van De Utrecht opsnuift en dat met elkaar combineert, dan komen er prettige, ouderwetse kernwoorden naar voren; deugdzaamheid, zorgzaamheid, aandacht, waardigheid, plechtigheid, vlijt, zorgvuldigheid enz.

Ik projecteerde deze woorden op mijn verzameling dieren en vond zo als vanzelf de juiste gegadigden voor deze tentoonstelling: een zwaan, waardigheid ten top, een voederende vogel, een en al aandacht en deugdzaamheid, een vogelnest met alert broedende vogel als zinnebeeld voor zorgvuldigheid, en een plechtige, waardige pauw.

Dieren die iets van de betekenis van deze woorden weerspiegelen.

Overzicht Galerie De Lawei Drachten

DADA EXTRAVAGANZA 

De Lawei Drachten

16 september-12 november 2023

Mooi en raar in de gloria

Al mijn werk hier lijkt over trajecten/routes , markeringen/plekken en navigeren te gaan, zo bedacht ik me pas achteraf toen het werk bijeen gebracht was.

Bijna alles past binnen die termen: de duivenpootjes (‘We zijn hier op aarde om rond te lummelen’ Knut Vonnegut), de gang van de achtbaan en het reuzenrad (gemoedstoestanden), de 'komeet', de landkaart of petroglief-achtige witte panelen, het ritmische toetsenbord, de kip (struinen), het bord 'Dit is pas het begin', het naambord (markering van mijn plek binnen het geheel / de wereld), de 'constellatie' van keukenmateriaal, het stoffer-blik als universum, de soepkom met letters, de afgezaagde soeplepel met troebele ondersteboven spiegeling enz.

Dit ‘op weg zijn, je verhouden tot’ is iets waarin een sterk besef van onze beperkte reikwijdte door klinkt.

Uiteindelijk gaat mijn werk dus over existentie.

De beelden zijn een specifiek absurd commentaar daarop.

Nr 3 uit de serie De puist die in mijn woning huist (Rotzakken)                                     De puist die in mijn woning huist

Plafonniere  Foto Inge Hekman                                                                                                    Zevendelige Installatie

Glas, metaal, kunststof, 2023                                                                                                        2023

EIN PARADIES FÜR DIE NEUE KUNST/Kurt Schwitters in Dr8888

Museum Drachten

29 april-25 september 2023

De puist die in mijn woning huist

Saluut aan Schwitters

Speciaal voor deze tentoonstelling in Museum Dr8888 maakte Machiel Braaksma een installatie.

Met de poëtische en tegelijkertijd hilarisch titel 'De puist die in mijn woning huist' geeft hij meerdere betekenissen aan zijn objecten.

Zo vormt het in een notitieblokje genoteerd idee al een puist, als een soort omgekeerde opvatting van Magritte's Ceci n'est pas une pipe (Dit is geen pijp).

Het is de aftrap voor een in grootte oplopende zevendelige serie objecten die als demonstratieve optocht gestalte heeft gekregen.

De serie gaat over toeval, hardnekkigheid, vergetelheid en vitaliteit.

Apotheose is de mantelbaviaan, een stoïcijns zittende, explosief ogende en in zichzelf stomende figuur.

Deze baviaan, jaren geleden gemaakt en na een tentoonstelling vaste bewoner van Braaksma’s huis gebleven, wordt in de wandelgangen Hotze genoemd. 

In de verte lijkt de optocht -een aanwas van spullen in huis- onbedoeld een vorm van Merzbau te zijn, opgemerkt door er een titel aan te geven. 

Het is bijna alsof Braaksma het in de schoot geworpen krijgt dat dat verband er is terwijl hij gewoon de spelregels van zijn eigen werk volgt.         

OPDRACHTEN

We unite everyone, everything, everywhere

Rvs, kunststofplaat

Diameter 120cm

2021

Tgv het 40-jarig jubileum van een bedrijf dat hoogwaardige rvs-slangklemmen maakt werd mij gevraagd om een kunstwerk te maken.

Het bedrijf steekt verrassend democratisch in elkaar en de opmerking “We verbinden niet alleen slangen met elkaar, maar ook mensen” vormde de trigger om het juiste antwoord op deze opdracht te vinden.

Het adagium van dit bedrijf is: Uniting everyone, everything, everywhere.

Deze filosofie wilde ik in overeenstemming met de rvs slangklemmen brengen en zodoende probeerde ik voor mezelf het wezenlijke ervan te visualiseren: de klemmen zijn ronde ringen, en met wat fantasie zijn het routes, trajecten welke banen beschrijven.

En wanneer 2 of meer ringen haaks op elkaar ineen geschoven worden dan onstaat er een bol.

De boutjes, waarmee de klemmen op de gewenste diameter aangepast konden worden, vormen weer kleine ronde details.

Via deze opvatting, gecombineerd met Uniting, vond ik verbanden tussen groot en klein, wat uitmondde in het plan om een planetarium te gaan maken: een schaalmodel ter grootte van een ronde eettafel, opgebouwd uit grote zwarte schijven waarin de producten een rol konden krijgen.  

Het resultaat is opmerkelijk: boutjes die speels en feestelijk de sterrenhemel verbeelden, en klemmen -vooral de grote die om grote schijven heen zitten- die een grote mate van controle weergeven. Ze beschrijven banen en cyclussen.

De kleine slangklemmen zijn omgezet in planeten waarbij een hierarchie in grootte gehanteerd is: hoe groter de planeet hoe complexer de uitvoering.

Dit alles is opgediend aan de hand van een hoogglanzende zwarte ondergrond als drager, waarbinnen het rvs doeltreffend de boventoon voert: het is alsof de rvs slangklemmen het uiniversum voor ons uittekenen en zichtbaar maken. 

TENTOONSTELLINGEN

Hullekiedullekie, halleluja, wel gloeiende gloeiende gloeiende

Achtbaan

Supermarktdozen, velgen, fietsband, fietswielspaken, plastic, mdf                                                                                             

122 x 71 x 62 cm

Open Stal

Oldeberkoop

17 juli  2021 - 15 augustus 2021

Droom 1, 2 en 3

Beeldgedichten in 3D

De opmerkelijke uitnodiging van Open Stal om in bedsteden te exposeren triggerde het plan om 3 installaties te maken en daarmee dromen uit                                te  beelden. Braaksma maakte eerder al beeldgedichten en wilde voor deze gelegenheid woorden als driedimensionaal werk in gaan zetten.

Woorden die zogezegd fysiek hun betekenis ‘praktiseren’. 

Zo komt hij tot absurde combinaties die uitstekend te verenigen zijn met het fenomeen dromen.

De eerste bedstede verbeeldt een pretpark met o.a. een reuzenrad voorzien van ‘la, la, la, la, la’ bakjes en een ‘Tra’ kassahokje. Verder is er de                                    bijzondere ‘welgloeiendegloeiendegloeiende’ achtbaan te zien, een ‘welles-nietes’ wip-wap en een bloedstollende situatie gebaseerd op het                                          wereldrecord voor de hoogste duik, van ruim 52 meter. Dit laatste werk, bestaande uit o.a. een kartonnen klimpaal en een blikje tomatenpuree is                            getiteld ‘Dank je de koekoek’ / Pomme ‘d or.

Een tweede bedstede toont een slalom skipiste met woordenoptocht die de gang naar een finish representeert. Aan de hand van een route van                                  woorden wordt de afdaling en bijbehorende emoties voelbaar gemaakt. Hier worden de woorden middels vlaggetjes aan een gedaante gehangen.                            Verder zijn er o.a. 3 echo-gedichten die tussen de bergen bivakkeren, waaronder 'Is het nu een keer afgelopen / een keer afgelopen / afgelopen. 

De derde bedstede laat o.a. een poëtische menukaart zien van restaurant “U had?…”  

Een verzameling samentrekkingen van woorden, ‘paartjes’, zoals de ‘Ongezouten meningen’ en ‘Loze beloftes’ worden voorgesteld als gerechten                                van de menukaart. 

Deze samentrekkingen zijn daarna weer vertaald en toegespitst op de aard van het gerecht.

Zo staat b.v. in de catagorie ‘Prijs de Heer gerechten' achter ‘Ongezouten meningen’: Gooibare slagroomtaart. 

De Meukaart is verkrijgbaar bij de kiosk Olberkoop voor €15,-

Liebes Ding-Object Love

Museum Morsbroich Leverkusen DE

26 jan. 2020 - 26 april 2020

Mit Arbeiten von Kathrin Ahäuser (DE), Thomas Bayrle (DE), Melanie Bonajo (NL), Karsten Bott (DE), Machiel Braaksma (NL),  AntonCotteleer(BE), Danielle Dean (UK/US), Yvonne Dröge Wendel (NL), Maarten Vanden Eynde (BE), Dimitar Genchev (BG/NL), Andreas,  Gursky (DE), Ni Haifeng (CN/NL), Jeroen van Loon (NL), Vika Mitrichenko (BR/NL), Olaf Mooij (NL), Ted Noten (NL), Min Oh (KR/NL), Erwin Olaf (NL), Maria Roosen (NL), Superflex (DK), Ari Versluis & Ellie Uyttenbroek (NL), Erwin Wurm (AT)

Konzept

Anne Berk

Bauhaus en Drachten,  Museum Dr8888  

17 nov.  2019 - 29 march 2020

Up-date Galerie Sign, Groningen  

21 de. 2020 - 1 jan. 2020

Exhibition Beyond Dada and De Stijl part two, Museum Dr8888

20 july- 30 september 2018

Artists:Armando, David Bade, Bernard Baschet, Siep van den Berg, George Brecht, Stanley Brouwn,  Martha Colburn, Gerard van den Berg , Joseph Beuys, Machiel Braaksma, Marcel Broodthaers, Enrico Baj, Giuseppe Chiari, Theo van Doesburg, Marcel Duchamp, Leo Dohmen, Pieter Engels, Anne Feddema, Richard Hamilton, Al Hansen, Jan Henderikse, Geoff Hendricks, Ray Johnson, Joe Jones, Milan Knížák,  Alison Knowles, Frank Koolen, Arthur Köpcke, Reinier Lagendijk, Bob Lens, Edward Lipski, George Maciunas, Leonard van Munster, Bruce Nauman, Panamarenko, Eduardo Paolozzi, Ben Patterson,  Man Ray, Adya van Rees, Otto van Rees, Willem de Ridder, Thijs Rinsema, Dieter Roth, Wim T. Schippers, Kurt Schwitters, Ben Vautier, Wolf Vostell, Bob Watts, Robert Watts, H.N. Werkman, Gerd Winner en Piet Zwaanswijk.Armando, David Bade, Bernard Baschet, Siep van den Berg, George Brecht, Stanley Brouwn,  Martha Colburn, Gerard van den Berg , Joseph Beuys, Machiel Braaksma, Marcel Broodthaers, Enrico Baj, Giuseppe Chiari, Theo van Doesburg, Marcel Duchamp, Leo Dohmen, Pieter Engels, Anne Feddema, Richard Hamilton, Al Hansen, Jan Henderikse, Geoff Hendricks, Ray Johnson, Joe Jones, Milan Knížák,  Alison Knowles, Frank Koolen, Arthur Köpcke, Reinier Lagendijk, Bob Lens, Edward Lipski, George Maciunas, Leonard van Munster, Bruce Nauman, Panamarenko, Eduardo Paolozzi, Ben Patterson,  Man Ray, Adya van Rees, Otto van Rees, Willem de Ridder, Thijs Rinsema, Dieter Roth, Wim T. Schippers, Kurt Schwitters, Ben Vautier, Wolf Vostell, Bob Watts, Robert Watts, H.N. Werkman, Gerd Winner en Piet Zwaanswijk.

Exhibition Beyond Dada and De stijl, Museum Dr8888

27 january - 8 april 2018

Object Love, Museum De Domijnen Hedendaagse Kunst, Sittard

14 april - 2 september 2018

Artists: Melanie Bonajo NL, Machiel Braaksma NL, Anton Cotteleer BE, Danielle Dean (UK/US), Yvonne Dröge Wendel NL, Ni Haifeng CN/NL,  Jeroen van Loon NL, Pet van de Luijtgaarden NL, Vika Mitrichenko BR/NL ,Olaf Mooij NL, Ted Noten NL, Min Oh SKR, Hans Op de Beeck BE, Erwin Olaf NL, Maria Roosen NL, Superflex DK, Bas de Wit NL, Bill Woodrow UK, Erwin Wurm AT

Lân fan Taal, 'Orakel/sop', Culturele Hoofdstad 2018, Prinsentuin Leeuwarden

31 march-oct 2018

O, WIE IK MAR GJIN SOP

DAN SETTE IK MYN FYTSHELM OP

EN JAGE HJIR OER ALLE PADEN

BULT OP, FYTS IK MY ÚT ’E NADEN

BULT ÔF, REMJE IK KREKT NET OP ’E TIID

EN IS IT PLONS, BIN IK WER SOP EN WIET

SOEP/ orakel

Braaksma ontwierp een ‘talig’ kunstwerk voor Lân fan Taal.

Hij toverde de vijver van de Prinsentuin in Leeuwarden om in ‘sop’, en stelde zich deze soep voor als een orakel.

Middels uitvergrote lettervermicelli laat hij de soep -die tot dusverre altijd heeft gezwegen- praten.

De letters drijven om de fontein, het middelpunt van de vijver, en maken de gedachten van de soep duidelijk: met een staccato gedicht deelt de soep Houdini-achtige aspiraties met het publiek.

ARTISTIC REPAIR 

Nieuwste repair:

Penselen

Licht schijnen in het hart

kleurstalen, karton

2021

Een vrouw die ruim een jaar geleden weduwe was geworden ontving een voucher voor een artistic repair van haar vriendin, op de verjaardag van haar overleden man. 

De betreffende man was kunstenaar geweest.
Na een gesprek bij de vrouw thuis kreeg ik een pot met zijn penselen mee.

Op de weg terug bedacht ik me dat die penselen niet stuk waren, maar dat het hart van de vrouw stuk was.
En dat ik de kunstenaar niet gekend heb, en uit respect niet zomaar als buitenstaander met de penselen aan de haal kon gaan.

Maar in de penselen, of beter, het gevolg van het hanteren er van, zag ik wel de verbinding.
In zijn schilderijen die in de woonkamer hingen viel de ordening, het gestructureerde en de aandacht voor het licht op.
Er waren tonen die elkaar aanvulden en versterkten, en zo werd sfeer, ruimte en vooral licht tevoorschijn getoverd.

Ik wilde het licht, wat een gevoel van troost en hoop kan vertegenwoordigen, naar voren halen, als een soort brandende kaars, en dit een plek in de directe nabijheid geven, bv de woonkamer.

Daartoe inventariseerde ik een aantal kleuren die in de schilderijen gebruikt waren en lichtte deze kleuren er uit aan de hand van kleurstalen.

Van de kleurstalen maakte ik kleine lamellen door ze op de weerszijden van karton te plakken: steeds een lichte op een donkere.
Mbv de lamellen wilde ik een verandering bewerkstelligen.
Er langs lopend gaan de kleuren een reeks vormen.

Ik wilde dat, wanneer je ofwel van links of van rechts zou komen, je altijd een reeks zou zien die vanuit het donker naar het licht verloopt, zodat het altijd met licht eindigt.
De ene reeks is grijs/blauw, de andere vormt verschillende bruintinten. Frontaal gezien is het een volledig warm wit vlak, enkel doorbroken door de diktekanten van de lamellen. Ik hoop op deze wijze dat er met het ontstane beeld een gevoel van troost en compassie wordt uitgezonden.

Pianotoetsen

Dat wat een nieuw verschijnsel aankondigt 

Herinneringen

Hout, ivoor, ebbenhout

2021

Van de eigenaresse van een piano, haar ‘maatje’, welke na 30 jaar gebruik stuk was gegaan, kreeg ik de pianotoetsen. Lange uitgesproken onderdelen waar beeldend gezien veel in zit: ritme, beweging, contrast, richting en vooral functionaliteit.

Ik wilde, om aan die dominantie te ontkomen, een goeie titel als vertrekpunt nemen i.p.v. de verschijningsvorm van de toetsen. 

Dit, gekoppeld aan het verhaal dat bij de piano hoorde. De eigenaresse had er van jongs af aan op gespeeld en de piano later kado gekregen van haar ouders. Ze stopte destijds alle emoties in het pianospelen. Ook toen haar moeder overleed, en dat maakte voor mij duidelijk dat de piano eigenlijk een soort container werd, waar persoonlijke geschiedenis in opgeslagen was.

Het leek me goed om, daarvan uitgaande, iets atmosferisch te gaan doen, met als bedoeling de absorptie van herinneringen zichtbaar te maken. Iets schilderachtigs, wat net als muziek ongrijpbaar wordt, door niet de muziek proberen te vangen in een ander medium, maar juist de ongrijpbaarheid te omarmen en het stoffelijke te ‘vergeestelijken’.

Daartoe vijlde ik de toetsen af om het tot poeder te vermalen: wit, zwart, plus het bruin van het hout. De bedoeling was om het op een platte drager / 2D toe te passen, als wolken of vlekken.

Het poeder was fijn en delicaat. Ik experimenteerde met grijze achtergronden en met transparant perspex. Uiteindelijk combineerde ik deze twee door de transparante boven de grijze te plaatsen, hetgeen een uitzonderlijke diepte opleverde.

Zo ontstond een innemend beeld: zuiver, omvattend en indringend. Het doet denken aan een reis door een universum van gedachten.

Aan de eerder gekozen titel -een van de betekenissen van het woord prelude- knoopte ik het woord ‘herinneringen’ vast, zodat de titel werd: 

Dat wat een nieuw verschijnsel aankondigt 

Herinneringen

Schoenmakers-schaar

'Het verleden tevoorschijn geknipt'

Ensemble 

Karton

2021

Voor deze artistic repair werd een schoenmakersschaar ingebracht.

Ik vond het mooi dat die van vader was geweest: het is daarmee niet langer een onzijdig voorwerp.

Het leek me mooi om de schaar -die intact was- zelf in te zetten om het verhaal te vertellen en ben daarbij uitgegaan van een titel die ik vooraf verzon.

Zoals een tekenaar een potlood gebruikt om een tekening te maken, wilde ik de schaar gebruiken om schoenen tevoorschijn te toveren.

Uit supermarktdozen knipte ik onderdelen die ik daarna in elkaar zette.

De in onopgesmukte gedaante weergegeven schoenen en schaar plaatste ik bij elkaar op een plateau, en gaf het de bovenstaande titel.

Gietijzeren kandelaar

Heavy Metal Theatre Display, with a touch of Baroque

2021

Door een theatermaker en muzikant werd een Barokke gietijzeren kandelaar ingebracht. Een nogal zoet uitziende bijbehorende mansfiguur was er vanaf gebroken. Ik stelde me het tegenovergestelde van deze man voor en combineerde dat met muziek, theater en de kandelaar. 

Aan de hand van deze uitgangspunten fantaseerde ik over een ‘Heavy Metal omgeving’ voor de man.

De Barokke onderdelen vonden een nieuwe toepassing: de kelken en voet vormden het hart van enorme speakers, een ornament de basis voor een drumstel en het middenstuk de standaard voor een gitaar.

Een Hammondorgel die wij van de muzikant in bruikleen hebben werd exact op schaal verkleind en toegevoegd. En niet alleen dat: de voet van de gietijzeren man rust nu op een voetpedaal, en zijn armbeweging is in verbinding gebracht met de toetsen. Het is alsof hij net een solo ten beste heeft gegeven en dat de situatie na de laatste noot even ‘bevroren’ is. 

Zijn arm slingert triomfantelijk de lucht in. 

De titel van het geheel, een kijkdoos met verlichting, luidt ‘Heavy Metal Theatre Display, with a touch of Baroque’.

Burolamp

Umbra en Penumbra 

2021

De eigenaar van een stijlvolle bureaulamp, architect en zonne-energie specialist van professie, gaf carte blanche vwb een nieuwe verschijningsvorm mbt de repair.
Het scharnierdeel van de lamp was kapot gegaan.
Met het demonteren van de lamp ontstonden andere kenmerken die geschikt bleken voor een nieuwe beeldtaal. 

Naast de esthetische kwaliteit van de lamp wilde ik de aandacht en zorgvuldigheid welke in de architectuur van het woonhuis van de architect voelbaar was meenemen in de repair. 

De beeldtaal van de lamp-onderdelen werd gecombineerd met zijn beroep: de onderdelen verwijzen naar De Stijl- achtige kleuren en -vormgeving en zijn gebruikt om een diagram te vormen welke een situatie in kaart brengt.
De zon schijnt op de aarde en veroorzaakt 2 typen schaduwen: Umbra en Penumbra (kernschaduw en halfschaduw) en dit wordt inzichtelijk gemaakt.
De voet van de lamp vormde de basis voor de zon, de aluminium staafjes en het zwarte snoer de lijnen en het donkergrijze vilt de Umbra. 

Daarmee worden verschillende dingen aangestipt: de lamp is een reliëf beeld geworden, prettig van verhouding en balans.
Met vormen en richtingen van cirkels en lijnen, waarvan de verstopte betekenissen onthuld kunnen worden of verborgen kunnen blijven.

Aardappelstamper

Zonder titel

2021

Een aangeleverde aardappelstamper was ooit van de lievelings beppe van de huidige eigenaresse geweest. Haar dochter gebruikte op haar beurt de aardappelstamper om in Istanboel in het kader van een scholierenuitwisseling een hutspot maaltijd te bereiden.

Bijzonder dat het verhaal over Istanboel je meteen in staat stelt om met hele andere ogen naar diezelfde aardappelstamper te kijken: in mijn hoofd werd de boog van de stamper een architectonische Turkse boog, het meanderende stampgedeelte een frivool mozaiekvloerpatroon of sieraad, de getordeerde steel een zuil, en het bovenste houten deel een minaret.

Ik wilde de Turkse en Friese aanknopingspunten met elkaar laten versmelten door iets van een 1001 nacht achtige sfeer te bewerkstelligen en tegelijkertijd de herinnering aan beppe een plekje te geven. Daartoe vergulde ik de aardappelstamper met bladgoud, marmerde de steel en ‘stipte’ het stampgedeelte aan met parelmoer en jade kralen zodat de mooie beweging die er in zit zichtbaar wordt. Om een soort nisplekje te creëren voegde ik een halve bol toe in de

boog: een juslepel die aan de buitenkant werd verguld en daarna gemarmerd.

Het is een wonderlijke toevoeging: de binnenkant van de halve bol van de juslepel zorgt er voor dat je jezelf er wazig en op de kop in kunt zien.

Hutspot in Istanboel maken is al de wereld op de kop, maar het leek ook alsof de connectie met beppe even aangestipt werd, met de steel en ‘minaret’ als een soort geestelijke antenne naar boven gericht.

En zo wordt de knokige stamper omgezet in een sprookjsachtig relikwie, met de juslepel als attribuut om een kleine rituele handeling te verrichten, nl het zichtbaar maken van een meditatief plekje, waar je dankzij deze gevangen 'leegte' je gedachten kunt vormen en ordenen.

Klimschoenen

De verrijzenis

2020

Van neef Eldert kreeg ik drie paar versleten klimschoenen om een artistic repair mee uit te voeren.

Ik besloot om ze -na een flinke wasbeurt in de wasmachine- helemaal uit elkaar te halen en opnieuw te assembleren.

De eerste gedachte die in me opkwam was om een heel fysiek beeld te gaan maken waarin je iets van de inspanning van het klimmen terug zou kunnen vinden, en de onverzettelijkheid die daarbij hoort.

Zo kwam ik op het idee om een schaalmodel te maken van een van de meest karakteristieke bergen: de Matterhorn.

Ik vond de Matterhorn altijd al fascinerend en vind het wonderlijk hoe iconisch een abstracte hoop steen kan zijn: het is direct herkenbaar.

Op internet vond ik een bouwplaat van de Matterhorn die je in elkaar kunt zetten, op ansichtkaartformaat.

Dit kopieerde ik naar een groter formaat op stevig papier.

De schoenen demonteerde ik zodat er rubberen zolen, buitenbekleding en binnenvoering tevoorschijn kwam. Door het lostrekken van de blauwe bekleding ontstond door achtergebleven resten een nieuwe structuur.

Dat sloot perfect aan bij het plan om het papieren schaalmodel mee te bekleden: alsof het zo moest zijn zorgde deze structuur voor een verbluffend treffende vertaling van de berg naar dit formaat.

De onderdelen van de klimschoenen vormden de grondstof voor een verrijzenis en zijn in deze gereincarneerde gedaante opnieuw werkzaam geworden.

NIEUW: DE ARTISTIC REPAIR GIFT VOUCHER!

Deze Gift voucher is goed voor een Artistic repair van een kapot of uitgerangeerd voorwerp naar eigen keuze.

De ontvanger van de Gift voucher kan een voorwerp inleveren bij beeldend kunstenaar Machiel Braaksma en krijgt dit getransformeerd terug. 

De vouchers zijn verkrijgbaar via gerezenwit@planet.nl en lopen in waarde op van €50,- €75,- €100,- €150,- €250,- €500,- €750,- €1000,- tot €2500,-

De Gift voucher is een originele manier om iemand iets kado te geven: verjaardag, huwelijk, jubileum, afscheid enz. 

How to send Smoke Signals/tweeluik

Elf resultaten van Artistic Repair:

Dit scheermesje met houder kreeg de eigenaar op 14 jarige leeftijd van zijn moeder.

Hij gebruikte het zo’n 40 jaar, waarna het stuk ging. Het was duidelijk dat dit voorwerp niet zomaar iets was, maar

vol sentiment zat. Ik maakte er een nieuw object van, getiteld ‘Tribute to mother’ deskpiece / photo standard. Een

herinnering aan een voorbije tijd in de vorm van een transformatie.

De schoonheid van het zorgzame vind je terug in een mini tribute, en zo is het scheermesje omgezet in een soort

persoonlijk kleinnood. De -tijdelijke- foto van Grace Kelly vertolkt gevoelens van innemendheid, welke moeders op

kunnen roepen en vormen zo een gracieus, bijna art deco achtig geheel.

2

Parasol

Titel

Hoe het ene seizoen het andere aanstoot

Inklapbaar mobiel beeld

2020

De parasol had 30 jaar dienst gedaan en vertoonde een grote scheur in de bekleding. Duidelijk uitgerangeerd.

Het voorwerp is nu gereanimeerd, en wel door de schoonheid van verval er aan te onttrekken.

Met de scheur als vertrekpunt is de bekleding verder ingesneden tot smalle repen welke een spinnenweb vormen.

Met de steel er nog aan, die nu op de grond rust en dus eigenlijk het spinnenweb ‘opdient' is er een hoekbeeld ontstaan.

De nieuwe grafische lijnen vormen een soort laatste stuiptrekking van de parasol.

3

Klok

Titel

125 Destillaasjes fan gleonens

Gedichten generator

2020

Deze staande kleine klok bestaat uit 3 schijven waarvan er twee kunnen draaien, en werkt niet meer.

De eigenaresse houdt, zo blijkt, van de Friese taal en vertaalt oa gedichten van kunstenaar Rienk Kruiderink vanuit het Nederlands naar het Fries. Ik vroeg Rienk heimelijk naar een Friese vertaling van een van de gedichten, en dat was het gedicht ‘Wellust’, wat in het Fries ‘Gleonens’ is geworden.

Uit dat gedicht plukte ik losse woorden en korte zinnen: 3x 5 setjes, voor ieder schijf dus 5 setjes, en formeerde daarmee de gedichtengenerator.

Vanuit het eigen gedicht van de eigenaresse zijn nu 125 nieuwe gedichten van wellust te maken.

4

Souvenir beeldje

Titel

Alle aardse rechtvaardigheid te boven gaande hemelse barmhartigheid

De vrolijke ruil

2020

Van een gipsen beeldje van de paus, ooit aangschaft bij een benzinepompstation (!) in Italië was de hand afgebroken, en deze zat er los bij.

Al associërende kwam ik via een kunsthand uit bij een haak, en zo bij kapitein Haak. Via Marktplaats werd een action figure van kapitein Haak bemachtigd en ik zaagde zijn haak er af. Deze wisselde ik om met de hand van de paus: kapitein Haak kreeg de hand van de paus aangeplakt en de paus de haak aan geplakt.

In de Bijbel vond ik een passende spreuk, in Mattheüs 25:40:

‘En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”’

Kerkvader Luther noemde de kern van het evangelie een hart dat opengaat in vrije goedheid: de vrolijk ruil.

Van daaruit kwam ik bij een zinsnede van de schrijver Rops, wat perfect als titel bleek: ‘Alle aardse rechtvaardigheid te boven gaande hemelse barmhartigheid’

5

Kledingstukken

Titel

Beauty in lockdown

2020

40 Dagen vast zitten op een boot in de buurt van Tahiti tijdens lockdown, bij twee mensen die je om een lift per boot had gevraagd.

De spullen die dit meemaakten kreeg ik uitgestald: oa een blauwe zwembroek, kaki korte broek, plastic broodzak en grijs laptophoesje.

Terwijl het verhaal voorbij kwam, over lockdown, plastic vervuiling, de omgeving, zag ik dat in de spullen terug: de zwembroek was de zee, de korte broek strand of duinen, het grijs de lucht en het plastic de golven.

Ik legde alles gelaagd over elkaar uit en ging door de plastic zak heen fotograferen: de attributen als kleurpallet, om zo een atmosferisch beeld op te roepen.

De grote fotoafdruk suggereert de zee met duinen, of juist de vloedlijn met het strand, de interpretatie is vrij, en vat de dubbele gevoelens van schoonheid en vervuiling samen.

6

Spanningzoeker, oplaadlampje met stekkerhouder en deurklink

Titel

Mini Mondriaan/Hearrewei Boogie Woogie

2020

Deze universele voorwerpen vormden een grote uitdaging. Door ze te slopen wilde ik inwendige kleine onderdelen vergaren als aanknopingspunt, en er een ‘broche’ van gaan maken. Zo kwam ik oa kleine transistoren tegen, rode en gele, en verder zwarte en rode draadjes. Dit deed me denken aan Mondriaan en zo besloot ik om een ‘Mondriaan broche’ te maken. Een vierkant afsluitplaatje van de deurklink werd het ‘canvas’ en schilderijlijst. Daarin werden op mini formaat de kleurige transistoren geplakt, met zwarte draadjes als de biezen. Deze onderdelen promoveerden tot de vlakken en lijnen van het schilderij.

Met het verwerken van m’n adres in de titel wordt op ludieke wijze de hele omzetting aangestipt.

7

Computer binnenwerk

Titel

Delete!

Godzilla blues

2020

Verschillende pc componenten deden me gelijk aan een industriële stad denken. Deze nieuwe ‘schaal’ bracht me bij de films over Godzilla; het Japanse monster dat Tokio met een atoomstraat vernietigt. Ik bracht beide samen in een soort diorama of opwindende speelgoedbox verpakking met inhoud, compleet met wervende foto en tekst op de verpakking. Met stukjes fiber wool werden rokende puinhopen gemaakt. In de titel zijn de pc en Godzilla bijeengebracht.

8

Burolamp

Titel

'ACH' / verlichte geest (Requiem)

Zwachtelwerk/ glow in the dark ring

2020

De Ach of Akh is Egyptisch voor de verlichte geest van de dode.

Het ‘Ach’ is hier gebruikt als titel in de betekenis van verlichte geest, maar ook ‘ach’ als weemoedige kreet.

Deze schijnbaar levenloze lamp krijgt een aandoenlijke en tragische lading: er lijkt sprake van berusting en overgave.

De kapotte lamp is compleet omwikkeld met touw.

Hij is nog herkenbaar als lamp en ook al helemaal vergeestelijkt. Maar ook alsof hij is overleden aan een aandoening waardoor hij zelfs na z’n verscheiden schimmeldraden blijft produceren. En het is best mogelijk dat hij over een maand of zo niet meer herkenbaar is als lamp.

Nadat alle lichten in de kamer uit zijn gedaan licht het aureool boven de lamp op in het duister.

9

Viewer

Titel

Nr 43 uit de serie “Well, there’s another fine mess you‘ve gotten me into”

Viewer/bord/spaghetti/bestek

2020

Dit voorwerp bracht me op het idee om een (de) film buiten het apparaat te laten afspelen, met het apparaat zelf in een hoofdrol: het voorwerp is intact maar laat een hilarische oorzaak en gevolg situatie zien. De titel is zichtbaar in het kleine beeldscherm. Het nummer, 43, suggereert een lange reeks van absurditeiten.

Spaghetti leek me bij uitstek geschikt om iets mee te doen: de lange slierten lijken het summum van mislukking in beeld te kunnen brengen, gewoon door te hangen en te zitten waar ze niet moeten zijn.

Ivm de houdbaarheid werd 20 meter fietsventielslang aangeschaft, in stukken geknipt en gepromoveerd tot spaghetti.

De titel is een kleine hommage aan tweee grootheden van het celluloidfilm tijdperk: Laurel & Hardy.

10

Tuin-gevellamp

Titel

Tijdportaal/ De drang om te duiden

Projecties grottekening (Newspaper Rock in Utah) en suprematistisch schilderij Malevich

2020

Een kapotte tuin-gevellamp gaf erg weinig prijs: een universele vorm met een neutrale uitstraling. Nadat het binnenwerk verwijderd was ontstond er een tunnel, met ronde uiteinden aan 2 kanten.

Vervolgens werden associaties als ‘licht aan het einde van de tunnel’ en ‘ toverlantaarn’ verknoopt met de functie van de eigenaar van de lamp: de Museumdirecteur van het Fries Museum. Besloten werd om twee projecties op de muur zichtbaar te gaan maken, aan de hand van afbeeldingen uit de kunstgeschiedenis.

Door twee uitersten te gebruiken -een grottekening aan de ene kant, en een abstract ‘suprematistisch’ schilderij van Malevich aan de andere kant- veranderde de lamp in een bijna magisch doorgeefluik of tijdportaal.

Beide afbeeldingen zijn uitdrukkingsvol en tonen samen een reis door de geschiedenis. 

In beide afbeeldingen zit de drang om te duiden, op een spirituele manier.

11

Blokfluit & mondharmonica

Titel

Foar Grytsje, ‘Symfony foar wynkreft 14’

Prepareare ensemble

2020

Een blokfluit en mondharmonica, ooit geweest  van de vader van de eigenaresse, werden aangedragen voor een repair.  Zelf hield de eigenaresse van modern klassieke ‘geprepareerde’ piano.

We kenden elkaar, en het leek me geweldig om naar aanleiding hiervan een symfonie voor haar te maken.

Ik ben geen muzikant/componist, maar een imaginaire symfonie was misschien nog wel krachtiger dan een ‘echte’.

Zo verzon ik de ‘Symfonie  voor windkracht 14’ / ‘Symfony foar wynkreft 14’.

Daartoe bevestigde ik trechtervormen aan de tuit van de fluit en het blaasgedeelte van de mondharmonia, om de wind te kunnen inhaleren. 

Aan de andere kant kwam een windroer, in stijl van de koperkleurige instrumenten: 2 koperen stofferblikken werden verbonden met de instrumenten, die weer op het restant van een overgebleven lampstandaard geplaatst werden, voorzien van een kogellager, zodat ze zich op de wind zouden voegen naar de gunstigste richting om wind te kunnen inhaleren en geluid voort te brengen.

Zo ontstond een illuster duo, personages bijna, die klaar staan om dit idee ten uitvoer te brengen.

Frisian poem 'Letter soup' by artist Machiel Braaksma in the pound of the language garden.

Commissioned by Lân fan Taal / CH2018, Machiel Braaksma designed a 'linguistic' work of art.

He transformed the pond of the Prinsentuin in Leeuwarden into 'sop', and presented this soup as an oracle or entity.

With enlarged letter vermicelli, he lets the soup - which has been silent so far - speak.

The letters are positioned around the fountain, the center of the pond, making the thoughts of the soup clear: with a staccato poem the soup shares Houdini-like aspirations with the audience.

O, WIE IK MAR GJIN SOP                                                 

DAN SETTE IK MYN FYTSHELM OP               

EN JAGE HJIR OER ALLE PADEN                                 

BULT OP, FYTS IK MY ÚT ’E NADEN               

BULT ÔF, REMJE IK KREKT NET OP ’E TIID                     

EN IS IT PLONS, BIN IK WER SOP EN WIET.

Voor Lân fan Taal / CH 2018 ontwierp Machiel Braaksma een 'talig' kunstwerk.

Hij toverde de vijver van de Prinsentuin in Leeuwarden om in 'sop', en stelde zich deze soep voor als orakel of entiteit.

Middels uitvergrote lettervermicelli laat hij de soep -die tot dusverre altijd heeft gezwegen- praten.

De letters zijn om de fontein, het middelpunt van de vijver, gepositioneerd en maken de gedachten van de soep duidelijk: met een staccato gedicht deelt de soep Houdini achtige aspiraties met het publiek.

Scene from the book 'Harrekrammele'

Locomotive 'Philips'                                                                    Locomotive 'BAHCO'                                                                   Locomotive 'Thermos'                         

Scene from the book Harrekrammele

Airplane/ tail, with camouflage pattern of tree bark

Fibula

Tropical aquarium

Bigfoot near Lytsewierrum

Machiel Braaksma made this work of art based on the theme for the Slachtemarathon: 'On the way'.

There is a famous video of a Patterson on which an alleged Bigfoot is recorded. Fake or not, on this partly jerky movie a Bigfoot is bobbing away, with emphatically waving arms. It is running 'optima forma'. Machiel Braaksma has frozen this legendary action, so to speak, by showing a now iconic pose from this film in a landscape with a 'nothing to worry' village in the background. The contrast and the alienation is great: a resting landscape and a solistic Bigfoot, an unexpected vertical appearance, which undesirably hits up to 13500 walkers as the icing on the cake.

Machiel made a 3D assembly, a 'sketch', with a few detailed parts in rope and fishing nets. At the same time it has become a Bigfoot and a scarecrow, a lot of junk and a hallucination of 'do I see it well?' From one point on the carelessly knotted and arranged strings form a powerful Bigfoot. Beyond that point everything seems to turn into what it is: a collection of materials and thus the myth about the existence of Bigfoot is maintained.

Onderweg/ Bigfoot te  Lytsewierrum

Machiel Braaksma maakte dit werk in opdracht voor de Slachtemarathon, op basis van het thema ' Onderweg'.

Er is een beroemd filmpje van ene Patterson waarop een vermeende Bigfoot is vastgelegd. Nep of niet, op dit deels schokkerige filmpje beent een Bigfoot weg, met nadrukkelijk zwaaiende armen. Het is lopen in optima forma. Machiel Braaksma heeft deze legendarische actie a.h.w. bevroren door een inmiddels iconische geworden pose uit deze film in een landschap met een 'niets aan de hand' dorpje op de achtergrond te laten zien. Het contrast en de vervreemding is groot: een rustend landschap en een solistische Bigfoot, een onverwachte verticale verschijning, die als klap op de vuurpijl onbedoeld 13500 wandelaars tegenkomt.

Machiel maakte een 3D assemblage, een 'schets', met een paar uitgewerkte partijen in touw en visnetten. Het is tegelijkertijd een Bigfoot én een vogelverschrikker geworden, een hoop troep én een hallucinatie van 'zie ik het goed?' Vanuit één punt vormen de achteloos geknoopte en gerangschikte touwtjes optimaal een krachtige Bigfoot. Voorbij dat punt lijkt alles weer te verworden tot wat het is: een verzameling materialen en wordt aldus de mythe omtrent het bestaan van Bigfoot in stand gehouden.